به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، تاریخ استنساخ این نسخه به قرن هشتم هجری قمری بازمی‌گردد که نزدیک به دوره حیات این شاعر است.
این دیوان دارای ۱۳۷ برگ است که در هر برگ آن ۱۵ سطر کامل از اشعار حافظ کتابت شده است. نوع کاغذ این نسخه دولت‌آبادی است و سرلوحه آن مذهب به زر، شنجرف، لاجورد و سبز است.
این دیوان با خط نستعلیق کتابت شده و جلد آن تیماج مشکی مقوایی است. البته این نسخه منحصر به فرد از وسط افتادگی دارد. در صفحه ۱۴۳ غزلی به قافیه «را» با این بیت آمده است: یار اگر رفت و حق صحبت دیرین نشناخت/ حاش الله که روم من ز پی یار دگر
در صفحه ۱۴۴ هم غزلی با این بیت آغاز می‌گردد: رهرو منزل قدسیم که ز سر حد/ تا به اقلیم وجود این همه راه آمده‌ایم
این، نشان می‌دهد که دربین دو صفحه یاد شده تعداد کثیری از ابیات غزل‌های حافظ افتاده است.
ارسال نظرات